Na początku lutego 1940 roku, Związek Sowiecki rozpoczął pierwsze masowe deportacje ludności polskiej zamieszkałej na terenach okupowanych w wyniku najazdu w 1939 roku.
Pierwszymi wywózkami zostało objętych ok. 140 tys. osób, głównie rodzin osadników wojskowych, urzędników i leśników. Dlaczego w grupie tej znajdowali się leśnicy? Bo byli obznajomieni z lasami, w których mogli znajdować schronienie partyzanci lub ludność cywilna, szukająca ucieczki przed deportacją. Polaków wywożono w głąb terytorium Związku Sowieckiego. Wywożono dlatego, że byli Polakami, a więc stanowili dla sowieckiej władzy element niepewny. Masowe deportacje trwały aż do momentu wybuchu wojny Sowietów z Niemcami, tj. do czerwca 1941 roku.
Tragizm położenia polskiej ludności na tamtych terenach polegał na tym, że represje wobec narodu polskiego nie ustały po zajęciu tych terenów przez Niemców. Tragizm położenia ludności polskiej pod obiema okupacjami wymagał specjalnych działań obronnych. Dlatego 14 lutego 1942 r. została powołana do życia Armia Krajowa. Była to najliczniejsza w Europie organizacja, licząca w szczytowym okresie, ok. 400 tys. żołnierzy, działająca w warunkach konspiracji. Armia Krajowa przeprowadziła tysiące akcji, dzięki wywiadowi przekazywała aliantom wiele cennych informacji (chociażby z zakresu technologii broni rakietowej V), a tym samym walnie przyczyniła się do zwycięstwa nad Niemcami. Niestety, po zakończeniu wojny, wielu żołnierzy AK zostało zamordowanych lub objętych represjami przez władzę komunistyczną, zainstalowaną przez Sowietów w Polsce.
Wielu żołnierzy AK decydowało się na kontynuowaniu walki, tym razem z sowieckim okupantem i komunistyczną władzą. Wielu decydowało się na emigrację. Na szczęście po upadku komunizmu i demokratycznych przemianach wiele się zmieniło i dzisiaj możemy oddawać należny hołd żołnierzom AK. Formacja i jej żołnierze doczekali się opracowań, albumów, pomników, np. znajdujący się przed gmachem Sejmu RP Pomnik Armii Krajowej i Polskiego Państwa Podziemnego. Z inicjatywy śp. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego powstało Muzeum Powstania Warszawskiego, które dokumentuje walkę żołnierzy AK. Jeżeli patrzymy na historię jako ciągłość dziejów, musimy mieć świadomość o dziedzictwie Armii Krajowej na opór Polaków wobec systemu komunistycznego i powstaniu „Solidarności”. Oczywiście, zmieniały się realia, metody walki, ale nie zmieniło się przekonanie o słuszności wyboru Polaków, prowadzącego do pełnej niezawisłości.