Ostatni dzień sierpnia, to ostatni dzień wakacji dla każdego ucznia. W tym dniu uczniowie myślami są w dniu następnym, rozpoczynającym rok szkolny. Ale od czterdziestu lat, jest to dzień zadumy i refleksji. Czterdzieści lat temu, 31 sierpnia 1982 r., w całej Polsce miały miejsce demonstracje przeciwko władzy komunistycznej, która pół roku wcześniej, 13 grudnia 1981 r., wprowadziła stan wojenny. Stan wojenny został wprowadzony po to, aby zatrzymać dążenie Polaków do życia w demokracji, w warunkach poszanowania wolności i swobód obywatelskich. Stan wojenny spowodował zejście do podziemia „Solidarności”. W podziemnych warunkach ukształtowały się nowe organizacje na bazie ruchu „Solidarność”, które nie zamierzały „reformować socjalizmu”, ale walczyć o pełną swobodę polityczną. Jedną z takich struktur była „Solidarność Walcząca”, której przywódcą był Kornel Morawiecki. To członkowie i sympatycy „Solidarności Walczącej” byli najbardziej aktywnymi podczas wydarzeń 31 sierpnia 1982 r, a Wrocław zyskał miano „Twierdzy”, z powodu silnego oporu przeciwko komunistycznej władzy. Tamtego ostatniego dnia sierpnia strzelano do Polaków z premedytacją. Strzelano, by zabić. W ten sposób chciano zmusić do życia w pokorze, fałszu pod obcym Sowieckim butem. Strzelano w Lubinie, gdzie zamordowano co najmniej trzy osoby, strzelano we Wrocławiu i w wielu innych miastach w Polsce. Ile było ofiar? Tego dokładnie nie wiadomo. Co pewien czas na światło dzienne wychodzą nowe fakty. Jeżeli chcecie poznać historię jednej z takich ofiar, zajrzyjcie na stronę: https://solidaryzm.eu/.../chcecie-aby-gardla-nam.../
Bernadetta Kruk-Manasterska