W pracy z dzieckiem dyslektycznym należy:
- Unikać głośnego czytania przy całej klasie: wskazówka ta dotyczy przede wszystkim dzieci młodszych, ale zdarza się, że również gimnazjaliści, a nawet licealiści są proszeni o głośne czytanie np.: tekstów z języków obcych. Jeśli nauczycielowi dla oceny umiejętności ucznia niezbędne jest głośne czytania, należy przeprowadzić je na przerwie, po zakończeniu lekcji.
- Ograniczać czytanie obszernych lektur do rozdziałów istotnych ze względu na omawianą tematykę, w wyjątkowych przypadkach umożliwić zapoznanie się z lekturą poprzez obejrzenie filmu, ale równocześnie powinien czytać samodzielnie wybrane rozdziały.
- Stale kontrolować stopień zrozumienia samodzielnie czytanych przez ucznia tekstów, szczególnie podczas sprawdzianów.
- Ze względu na wolne tempo czytania lub pisania zmniejszyć ilość zadań (poleceń) do wykonania w przewidzianym dla całej klasy czasie lub wydłużyć okres pracy ucznia. Formy te należy stosować zamiennie - uczeń stale pozostawiany w klasie dłużej niż inni, narażony na komentarze z ich strony sam zaczyna rezygnować z dodatkowych ego czasu.
- Pisemne sprawdziany powinny ograniczać się do sprawdzonych wiadomości, wskazane jest zatem stosowanie testów wyboru, zdań niedokończonych , testów z lukami dotyczącymi sprawdzanych treści - pozwoli to uczniowi skoncentrować się na kontrolowanej tematyce, a nie na poprawności pisania.
- Wskazane jest przetrenowanie wypowiedzi ustnych. Sprawdzanie wiadomości powinno odbywać się często i dotyczyć krótszych partii materiału. Pytania powinny być precyzyjne, konkretne. Ze względu na dużą wrażliwość emocjonalną dzieci dysleksyjnych, powinny one odpowiadać raczej z ławki, a nie ze środka klasy.
- W przedmiotach ścisłych podczas wykonywania złożonych operacji wymagających wielokrotnych przekształceń należy umożliwić uczniowi ustne komentowanie wykonywanych działań. W ocenie pracy ucznia wskazane jest uwzględnienie poprawności toku rozumienia a nie tylko prawidłowości wyniku końcowego. Tam gdzie jest taka możliwość, pozwolić na korzystanie z gotowych wzorów, tablic itp.
- Unikać „wyrywania” do odpowiedzi. Jeśli to możliwe uprzedzić ucznia (na przerwie lub na początku lekcji), że będzie dzisiaj pytany. W ten sposób umożliwimy uczniowi przypomnienie wiadomości, skoncentrowanie się, a także opanowanie napięcia emocjonalnego częsta blokującego wypowiedź.
- Dobrze jest gdy uczeń siedzi blisko nauczyciela, to zwiększy jego koncentrację uwagi, wzrośnie bezpośrednia kontrola nauczyciela a bliskość tablicy pozwoli zmniejszyć ilość błędów przy przepisywaniu.
- Złagodzić kryteria wymagań z języków obcych. Uczeń mający problemy z opanowaniem ojczystego języka prawie zawsze ma trudności z mówieniem, rozumieniem, czytaniem i pisaniem w języku obcym.
- Podczas oceny pracy pisemnych nie uwzględniać poprawności ortograficznej podczas pisania. Zakres sprawdzania powinien obejmować jeden rodzaj trudności ortograficznych - umożliwi to skoncentrowanie się na zagadnieniu, tym samym zmniejszając ilość błędów i dając poczucie sukcesu.
- W przypadku ucznia z dysgrafią wskazane jest akceptowanie pisma drukowanego, pisanie na maszynie, komputerze, zwłaszcza prac obszernych. Nie należy również oceniać estetyki pisma. Jeśli pismo ucznia jest trudne do czytania, można zamienić pracę pisemną, na wypowiedź ustną.